T-cellen zijn de eerste helpers, ze hechten zich aan de B-cel en helpen het om zichzelf te reproduceren, waarna ze oplosbare anti-lichamen produceren die zich aan antigenen “hechten”.De antilichamen zweven rond in het bloed en hechten zich aan iedere soort antigen die ze leuk vinden. De antilichamen zijn een signaal voor andere type T-cellen, de cytotoxische cellen(de cel-vernietigers), ze doden de cel met het antilichaam erop.
In een gezond lichaam markeren antilichamen alleen cellen die geinfecteerd zijn door virussen of tumorcellen, de gemarkeerde cellen worden dan vernietigd. Net zoals in een bos, waar sommige bomen een rood kruis krijgen om te worden gekapt. Alleen virussen en tumorcellen worden dan vernietigd. In een minder gezond lichaam, denkt het immuunsysteem dat bekende eiwitten antigenen zijn en vervolgens val het immuunsysteem de niet schadelijke eiwitten aan. Zo worden er dus normale gezonde cellen vernietigd.
Dit is wat een auto-immuunziekte noemen.
Diabetes type 1, waar de betacellen van de alvleesklier worden vernietigd, is een auto-immuun ziekte.
Een ander voorbeeld is Hashimoto’s waarbij de schildklier aangevallen wordt door het immuunsysteem.Mensen die orgaan transplantatie moeten ondergaan krijgen medicijnen om hun immuunsysteem te onderdrukken zodat het nieuwe orgaan niet aangevallen wordt. Deze medicijnen heten immunosuppressiva.
In het eerste onderzoek zagen de onderzoekers dat muizen maanden lang een verandering hadden in hun T-cellen en de insulineresistentie verminderde.In 2011 deden zij een tweede onderzoek bij gemuteerde muizen die geen B-cellen aan konden maken. Deze muizen konden dus geen antilichamen aanmaken. Ze gaven hen een dieet wat diabetes veroorzaakt, maar de muizen kregen diabetes. Ze namen toen antilichamen uit het bloed van diabetische muizen en injecteerde de muizen die geen antilichamen hadden: toen kregen ook deze muizen diabetes.Deze onderzoeken impliceren dat diabetes een auto-immuun ziekte is. Maar goed, wij zijn mensen en de onderzoeken zijn uitgevoerd bij muizen.