Bacteriële dysbiose komt voort uit dezelfde situatie als Candida overgroei, namelijk verstoring van de normale darmflora door de verschillende factoren zoals eerder genoemd. Wanneer de normale balans van organismen in de darm is verstoord, kunnen potentieel pathogene bacteriën gedijen. Voorkomende bacteriële infecties g zijn Klebsiella en Proteus soorten en verschillende stammen van E. coli.  Vaak blijkt uit testen dat Candida en bacteriële overgroei beide in dezelfde patiënt gevonden worden..

Volgens Dr. Leo. Galland, een New Yorkse arts die gespecialiseerd is in de darm dysbiose, zijn er 4 verschillende types die zich kunnen voordoen, deze zijn:

• Verrotting
• Fermentatie
• Tekort
• Overgevoeligheid

Verrotting

Rottende dysbiosis komt door diëten met veel vet en dierlijk vlees en laag in onoplosbare vezels die de transitietijd verhogen en zorgt dat de voedselresten rotten in de dikke darm. Dit resulteert in een verhoogde concentratie van Bacteroides soorten en een verminderde concentratie van Bifidobacteria soorten (vriendelijke bacteriën) in de ontlasting. De verandering in de samenstelling van de darmflora leidt tot een toename van bacteriële enzymen die onder andere kankerverwekkende stoffen kunnen verhogen en spelen een rol bij inflammatoire darmziekten (IBD), diarree en interfereren met hormonen in het lichaam. Als er een afname in vriendelijke bacteriën is, neemt ook  de productie van korte keten vetzuren en andere nuttige voedingsstoffen af. Er is ook een toename van ammoniak met negatieve effecten op diverse lichaamsfuncties, met name de lever / ontgiftingswegen en hersenfuncties hebben. Onderzoek heeft aangetoond dat  dit type dysbiosis bijdraagt  tot het ontstaan van darmkanker en borstkanker.

 

Vergisting / dunne darm bacteriële overgroei (SIBO)

Dit type dysbiose wordt meestal aangeduid als dunne darm bacteriële overgroei of SIBO. Dit komt door het feit dat het gaat om overmatige groei van bacteriën in de dunne darm in plaats van het colon. Het resultaat is hetzelfde soort probleem met gistovergroei (ook overwegend dunne darm) waarbij de patiënt een intolerantie voor koolhydraten ontwikkelt. Ingenomen koolhydraten wordt gefermenteerd door de bacteriën en dit resulteert in de productie van toxische afvalproducten zoals organische zuren (azijnzuur, melkzuur etc) en waterstofsulfide (H2S), die allemaal potentieel toxisch in grotere hoeveelheden en kan leiden tot acidose (verzuring). De bacteriën concurreren ook met de patiënt voor nutriënten, wat kan leiden tot ondervoeding en kan de cellen van de darm beschadigen. Uit een studie aan Biolab Medical Unit in Londen, UK, bleek dat bij patiënten met een verhoogde darmgisting ook de darmpermeabiliteit was toegenomen, ook wel bekend als lekkende darm syndroom. Deze bevindingen zijn eveneens elders gerepliceerd.

Typische symptomen van SIBO omvatten:

• Diarree
• Bloedarmoede
• Gewichtsverlies
• Ondervoeding
• Winderigheid
• Buikpijn

Het is waarschijnlijk vanwege de verhoogde productie van organische zuren en andere metabolieten die eindigen in het circulerende bloed, dat SIBO een veel breder scala van systemische klachten kan veroorzaken net als bij Candida overgroei, maar deze zijn uiteraard veel moeilijker te documenteren .

Er is echter niet, zoals bij  Candida overgroei, een betrouwbare test beschikbaar om SIBO te diagnosticeren. De test is bekend als de adem-waterstof-proef en meet de hoeveelheid waterstof op de adem van een patiënt, nadat ze een suikeroplossing hebben ingenomen. Een verhoogde waterstofpeil duidt een overmatige groei van bacteriën in de dunne darm. De adem waterstof test is nu algemeen gebruikt en is gebruikt in verschillende gepubliceerde studies. De waterstof test wordt afgenomen in het ziekenhuis. Dit is een test voor zowel bacteriele overgroei als voor lactasedeficientie(het enzym wat lactose verteerd)Als de test positief uitvalt, moet er nog een galzuuademrtest worden afgenomen om te kunnen differentiëren tussen bacteriële overgroei en lactase deficiëntie. doenhttp://www.gastrolab.nl/diagnostiek/waterstof-ademtest-artseninfo.html

Tekort

Door het gebruik van antibiotica of een dieet met weinig oplosbare vezel kan een absoluut gebrek aan normale darmflora ontstaan, zoals Bifidobacteriën, Lactobacillus en E. Coli. Als gevolg van dit tekort wordt de humane gastheer beroofd van voedingsstoffen die gewoonlijk worden geleverd door de darmflora en ontstaan er gebreken. Er zal ook verzwakking van het immuunsysteem ontstaan en derhalve een verminderde weerstand tegen infectie. Deficiëntie is verbonden met prikkelbare darmsyndroom (IBS) en voedselintolerantie. Deficiëntie en verrotting dysbiosis komen vaak tegelijk.

 

Overgevoeligheid

Sensibilisatie dysbiose (overgevoelige dysbiose) verwijst naar een aandoening waarbij er een verhoogde immuunrespons op de normale darmflora is. Deze situatie kan worden geassocieerd met de ontwikkeling van inflammatoire darmziekte, spondyloarthropathieën, andere bindweefselziekte en huidaandoeningen zoals psoriasis en acne. Een studie van het King’s College in Londen, UK, vond dat IBD patiënten een hoger dan normaal aantal IgG antistoffen  in hun darmen  produceerde en dat deze antilichamen gericht waren tegen de darmbacteriën. Het immuunsysteem kan overreageren op de bacteriën zelf, of stoffen die door de bacterien geproduceerd worden. Darmbacteriën kunnen een rol spelen in auto-immuunziekten, omdat het immuunsysteem als eerste reageert op bacteriële antigenen en vervolgens kruisreactie veroorzaakt met de eigen cellen van het lichaam met een gelijkaardige eiwitstructuren. Sensibilisatie en vergisting/fermentatie soorten dysbiose kunnen hand in hand gaan, net zoals deficiëntie en verrotting doen.