Tag: jodium

Kelp, bron van mineralen

Kelp, Ascophyllum nodosum, is een eetbare zeewier die in ondiepe oceanen groeit. Als je goede kelp gebruikt is deze extreem voedzaam, veilig om te eten, niet duur en overal verkrijgbaar.

Let op:

  • Neem geen kelp als je de ziekte van Graves of hyperthyreoïdie hebt (schildklieraandoeningen), hierdoor kan de conditie verergeren.
  • Sommige mensen kunnen allergisch op kelp reageren. Vooral als je er mee begint. Dit lijkt niet goed, maar is in werkelijkheid een teken dat het lichaam gaat helen. De kelp ontgift het lichaam dan van de jodium antagonisten: bromide, fluoride en chloride. De meest voorkomende symptomen zijn: Irritatie, licht in het hoofd en soms ook haaruitval. Als je veel last hebt van deze reacties kun je de dosis tijdelijk verlagen of even stoppen, na een week weer langzaam opbouwen.  Je kunt ook zink nemen om de reacties te verminderen. Als je een gezond en gebalanceerd dieet volgt moet je kelp goed kunnen verdragen.
  • Let op welk merk kelp je koopt. Sommige merken gebruiken andere planten die geen kelp zijn. Wat veel gebruikt wordt is blaasjeswier of vingerwier deze bevatten meer kwik en arsenicum dan kelp. Vooral het grote gehalte aan kwik is zorgwekkend, dit wordt meestal veroorzaakt doordat de wieren geoogst worden in gebieden waar veel industrie is, zoals Canada en Japan. Arsenicum zit van nature in veel voedingsproducten en dus ook in zeewier. Dit slechts een klein beetje en is niet gevaarlijk.
  • Goede merken: Solgar, Superfoodies, Orthica, Nature’s Way, Endomet, Solaray, Country Life, Now, Ecological Formulas, Office Gudni Gudnason, Azure Farm, Frontier Herbs, Monterrey Bay Herb Company en kelp van realrawfood.com. Kijk of de kelp geoogst is schone gebieden: Bretagne, IJsland, Noorwegen.

 

Wat maakt kelp zo goed voor de gezondheid?

Een super mineralen supplement

Tegenwoordig hebben veel mensen te weinig mineralen door de landbouwmethoden, uitgeputte aarde, voedselbewerking, een zwakke spijsvertering. Kelp bevat veel spoorelementen van mineralen. Er zijn maar weinig bronnen met zoveel spoorelementen. Onder andere ijzer, koper zink, mangaan, chroom en ultra spoorelementen als germanium, iridium, rubidium e.a.

Kelp voorziet het lichaam ook van calcium, magnesium, natrium, fosfor en andere macro mineralen die we hard nodig hebben.

Kelp versus andere mineralen supplementen

Kelp is rijk aan ijzer, calcium, magnesium, een beetje  zink en selenium, maar bevat weinig koper. Dit is een goed mengsel van mineralen en van de belangrijkste redenen dat ik kelp aan beveel boven andere mineralen supplementen.

Kelp is ook een voedingsmiddel, dus het lichaam kan de voedingsstoffen makkelijker opnemen. Het is puur natuur.

Neem liever geen mineralen supplementen als E-lyten, electrolyten, zeemineralen, fulvine en humus mineralen en andere soorten.

Ze hebben allemaal een of meer van de volgende problemen:

  1. Ze bevatten geen ultra-sporen mineralen
  2. Ze bevatten de verkeerde balans van mineralen.
  3. Ze bevatten meer giftige metalen zonder de stoffen die tegenwerken of zich binden aan de giftige metalen en ze op deze manier afvoeren.

Biologisch beschikbare calcium. Dit is een complex fenomeen omdat veel voeding calcium bevat. Ik denk dat kelp, wortelen, wortelsap, sardientjes en rauwe melk de best bruikbare vormen van calcium bevatten. De calcium in gepasteuriseerde en gehomogeniseerde zuivel, in zaden en noten worden door de meeste mensen niet goed opgenomen.

Biologisch beschikbare jodium.  Hier staat kelp het meest om bekend, kelp is rijk aan jodium. Iedereen heeft meer jodium nodig doordat er steeds meer jodium antagonisten zijn. Bijvoorbeeld het bromide in brood en frisdrank, chloor in water en fluoride in voeding en tandpasta. Deze antagonisten verminderen de jodiumopname en gebruik waardoor er steeds meer schildklierproblemen ontstaan, vooral bij vrouwen.

Vis en zeevruchten zijn andere goede bronnen van biologisch beschikbare jodium. Maar nadeel hiervan is dat het veel kwik kan bevatten en je ze niet dagelijks kunt eten. Gejodeerd zout bevat wel jodium maar dit is in de meeste gevallen niet genoeg. (de producent gaat er vanuit dat je ook brood eet waar jodium aan toe is gevoegd). Het jodium in zout wordt ook in je lichaam niet goed gebruikt. En tafelzout, watgejodeerd zout vaak is bevat geen andere spoorelementen en mineralen en zorgt voor gezondheidsproblemen.

Sommige artsen en therapeuten gebruiken liever geen kelp voor de jodium inname omdat de hoeveelheid jodium per kelpplant erg kan varieren en je niet precies weet hoeveel jodium je binnenkrijgt. Maar doordat kelp een natuurproduct is, kan het lichaam de opname van jodium uit kelp beter reguleren dan jodium als los supplement. Daarbij kun je met kelpsupplementen van goede merken de inname beter reguleren, dan losse kelppoeder. 

Waarom kelp en geen andere jodium supplementen?

  1. Veiligheid.  Als je echte kelp gebruikt van een goed merk is deze minder giftig. Alle andere jodium poeder en supplementen stapelen een beetje giftige stoffen op in de lever.
  2. Alle enkele-mineralen producten kun de opname van andere mineralen tegenwerken. Mineralen hebben de juiste balans is nodig om opgenomen te kunnen worden.   Kelp is veiliger om op de lange termijn te gebruiken.
  3. Kelp is meer yang  Dit is belangrijk, vandaag de dag zijn veel lichaam te veel yin en als je dan yin supplementen neemt, verzwakt dit het lichaam.
  4. Kelp bevat minstens 20 spoorelementen, plus andere voedingsstoffen.
  5. Kelp is veel goedkoper dan andere jodium producten.
  1. KELP IS EEN GOED VOEDINGSSUPPLEMENT

Kelp is een bron van:

  1. Mineralen, zie hierboven.
  2. Eiwitten.  100 gram kelp bevat 1,7 ewit,ter vergelijking:
  • 1 avocado – 4 gram eiwit
  • 250 gram broccoli – 5 gram eiwit
  • 200 gram gekookte spinazie – 5 gram eiwit
  • 200 gram zoete aardappel – 5 gram eiwit
  • 100 gram kip – 23 gram eiwit
  1. Het bevat, in kleine hoeveelheden, vitaminen A, B, C, D, E en K.  Kelp is ook rijk aan folaat (vorm van vit. B11)
  2. Het bevat wateroplosbare vezels, deze zijn goed voor de darmen
  3. Veel andere fytonutrienten
  4. Het bevat een klein beetje omega-3 vetzuren
  5. Kelp, en ook ander bruinwieren bevat fucose, dit is een polysaccharide die  bacterie groei remt (o.a. de schadelijke bacterie Helicobacter pylori die verantwoordelijk is voor maagzweer).  Fucose heeft een ontstekingsremmende invloed bij darminfecties en luchtweginfecties. Vermindert allergische reacties en herstelt de communicatie tussen cellen. Fucose werkt ook histamineverlagend.
  6. Kelp bevat daarnaast xylose, dit is een polysaccharide die schimmel- en bacteriedodend werkt. Mensen met colitus ulcerosa hebben vaak een lage spiegel xylose. Xylose draagt bij aan goede darmflora.
  7. Kelp bevat mannose deze polysaccharide werkt histamineverlagend.
  8. Kelp en andere zeewieren bevatten veel jodium, jodium verlaagt de werking van histamine.

Waarom kelp en geen andere zeegroenten?

Kelp is niet hetzelfde als blaasjeswier, Iers mos, dulse, nori, hiziki en vele andere zeegroenten. Het verschil qua therapeutische waarde zit voornamelijk in het gehalte aan giftige metalen in andere zeegroenten. Kelp bevat ook veel meer alginaat. Alginaat helpt om kwik en andere zware metalen uit de zee te binden. Dit is belangrijk omdat als je ook andere zeegroenten en veel vis eet, je teveel kwik e arsenicum binnen kunt krijgen. Als je af en toe zeewier eet is er geen probleem, maar als je regelmatig zeewier eet zou ik hier wel op letten. En dagelijks vis eten is ook geen goed idee.

Kelp is een yang voedingsmiddel

Omdat kelp veel zout bevat en het blootgesteld wordt aan veel zonlicht  is het een yang voedingsmiddel. Door het drogen wordt het ook meer yang. Yang voedingsmiddelen hebben een verhittende werking op het lichaam. Het verschilt per persoon of dit wel of niet goed voor je is. Voor mensen die niet veel bewegen, een slechte spijsvertering hebben is een beetje extra yang welkom, ben je echter van jezelf al verhit of heb je last van ontstekingen dan kun je beter meer yin eten, verkoelende voedingsmiddelen.

Pesticide, gmo  en verarmde landbouwgrond zorgen voor groenten die de yang verlaagd. Kelp kan voeding meer in balans brengen. Het werkt sterker dan het eten van broccoli.

Waar moet je opletten bij het consumeren van kelp?

Kwik en arsenicum

Alle producten uit de zee bevatten giftige metalen, voornamelijk kwik en arsenicum. Maar toch blijkt bij bloedonderzoek dat bij een goede dosering er geen verhoging van deze stoffen in het bloed te zien zijn.

Andere zeegroenten als dulse, wakame, nori en anderen, kunnen het kwikniveau meer verhogen.

Het is verstandig om niet op eigen houtje kelp te nemen. Neem contact op met een therapeut of arts voordat je hier aan begint. Of neem contact op: info@voedingsadviesrotterdam.nl

Alles over zeewier

Zeewier is beroemd om zijn hoge voedingswaarde, gunstige effecten op de gezondheid en vol met voedingstoffen:

vitamine A,B ( B1, B2 ,B3, B6 en B9),C,D, E en K daarnaast bevat het veel natrium en jodium en nog 13 andere mineralen en vele spoorelementen van mineralen.

Agar en carragheen (goed voor de huid)

Astaxanthine (ontstekingremmend en een antioxidant)

Chlorofyl (kan helpen om darm- en leverkanker te voorkomen )

Fucoidan (een complexe suikermolecuul die de productie van immuuncellen stumuleert. Beschermt tegen schimmels, virussen en bacterien.)

Omega 3 vetzuren (in plaats van het eten van vis of het nemen van visolie capsules zijn er nu ook zeewier olie capsules met omega-3, een plantaardig alternatief)

Heel gezond spul dus, zeewier. Maar nu is er het probleem van de radioactieve straling van de verwoeste kerncentrale in Fukoshima als gevolg van de aardbeving in maart 2011.

Kun je nog wel iets uit de zee eten? Vissen zitten vol kankergezwellen en kun je beter niet eten. Maar zeewier bevat zoveel jodium dat deze de radioactieve straling voldoende tegen zou houden. Maar ja dan is de zeewier uit de Aziatische zee weer radioactief besmet. Hoe zit het nu eigenlijk?

Jodium en de schildklier

Zeewier bevat veel jodium en jodium wordt door de schildklier gebruikt om schildklierhormonen aan te maken. Het menselijk lichaam heeft verschillende stoffen nodig voor zijn fysische ontwikkeling: wat betreft de uitscheiding van hormonen spelen groeihormonen en schildklierhormonen een belangrijke rol. Er zijn twee soorten schildklierhormoon, beide bevatten jodium in hun moleculen. Als je geen voedingsmiddelen eet die jodium bevatten, kan de schildklier geen schildklierhormonen produceren, waardoor het de lichamelijke en geestelijke groei kan belemmeren. Groeistoornissen kunnen dus ook ontstaan door een gebrek aan jodium.

In Japan wordt er dagelijks zeewier gegeten en hebben de meeste mensen geen jodiumtekort. Maar in ontwikkelingslanden en ook in Westerse wereld wordt er meestal te weinig jodium ingenomen. Veel mensen hebben zodoende een jodium tekort. Volgens de statistieken gepubliceerd door internationale organisaties in 1993 (Zoals je merkt wordt er weinig onderzoek gedaan naar jodiumtekorten of te hoge jodiuminnames.), waren er 10 miljoen mensen die lijden aan een ernstige ontwikkelingsstoornis als gevolg van jodiumtekort en wanneer alle potentiële patiënten (vooral in ontwikkelingslanden) zouden worden opgenomen, bereikte het aantal 1,6 miljard.

Terug naar zeewier en radioactieve straling

Sinds het nucleaire ongeval zich in Fukushima voordeed in maart 2011, is het vrijkomen van radioactieve stoffen in het milieu een zorg voor veel mensen in Japan, maar ook in de rest van de wereld. Dr.Minoru Irie, professor emeritus van de Toho Universiteit in Japan en voorzitter van het bestuur van The Foundation for Growth Science onderzocht daarom de relatie tussen de schildklier en het jodium verbruik en het effect op de schildklier door het eten van zeewier.

De radioactieve lekken als gevolg van de grote aardbeving in Japan in maart 2011 krijgt veel aandacht in Japan maar ook over de hele wereld. Bij een kernramp kan er radioactief jodium vrijkomen. Via de luchtwegen, de huid of het eten van besmet voedsel komt het in het bloed terecht. De schildklier slaat het radioactieve jodium op. Door de onophoudelijke bestraling van dit orgaan neemt de kans op kanker en andere aandoeningen van de schildklier toe. Vooral baby’s en jonge kinderen lopen een verhoogd risico. Een grote hoeveelheid radioactief jodium is schadelijk. Er is kans op schildklierkanker en de schildklier kan te snel gaan werken, wat verstoorde hartritmes en gewichtsverlies veroorzaakt. Schildklierkanker kwam bij de ramp in Tsjernobyl vooral voor onder jongeren.

Uit de studie van Dr Minoru Irie blijkt dat als de inname van jodium voldoende is, het voorkomen kan worden dat de schildklier radioactief jodium opneemt. Je zou denken dat het tijd kost om dit effect te bereiken omdat voedsel verteerd moet worden en voedingsstoffen opgenomen moeten worden in de dunne darm, niettemin bleek uit de studie dat er een daling van radioactief jodium opname werd waargenomen bij patiënten die zelfs maar een dag zeewier consumeerden. Dit komt doordat jodium heel snel opgenomen wordt door het lichaam. Door het eten van voldoende jodium bevattende voedingsmiddelen zorg je ervoor dat er geen radioactief jodium in het lichaam wordt opgeslagen. Als er in de schildklier genoeg niet-radioactief jodium zit, is er geen plaats meer voor radioactief jodium. De radioactieve jodium deeltjes worden dan gewoon via de urine uit het lichaam verwijderd. Zeewier bevat veel jodium en beschermt zodoende tegen radioactief jodium.

De Japanners hebben het hoogste verbruik van zeewier ter wereld, met meer dan voldoende of zelfs een overmatige inname van jodium. In tegenstelling hadden de mensen, die destijds in de omgeving van Tsjernobyl woonden, een veel lagere inname van jodium, sommigen hadden een licht jodiumtekort ontwikkeld. Jodiumtekort vermindert de productie van schildklierhormonen, en veroorzaakt schildklierafwijkingen. Daarom hebben veel mensen die waren blootgesteld aan radioactieve straling die vrijkwam tijdens het ongeluk in Tsjernobyl later last van permanente schade aan hun gezondheid en deze is waarschijnlijk te wijten aan een hogere radioactieve jodiumopname in de schildklier. De meeste Japanners eten dagelijks veel jodium-bevattende voedingsmiddelen en hebben een lagere radioactief jodium opname, als je voldoende zeewier zoals kelp en wakame eet, kun je de ophoping van giftige stoffen in de schildklier voorkomen.

Radioactief zeewier

Zeewier is dus prima als bescherming tegen radioactieve straling, maar wat als de zeewier zelf radioactief besmet is? Hoe radioactief is zeewier uit Japan en omliggende landen? Moeten we uberhaupt nog wel zeewier eten?

De gevolgen van de nucleaire ramp in Fukoshima in maart 2011, nu drie jaar terug zijn nog niet duidelijk. Wel is duidelijk dat het waarschijnlijk zo’n 30 jaar zal duren voordat de zee rond Japan vrij is van radioactief jodium en andere radioactieve stoffen.. Het consumeren van zeewier of andere zeeproducten uit Japan en omliggende landen is dan ook af te raden. Gelukkig is Japan niet de enige zeewier fabrikant. In Californie en Europa wordt ook zeewier gekweekt. In europa zijn Noorwegen en Frankrijk(Bretagne) de grootste producten.

Water over de hele werled is echter vervuild met radioactieve deeltjes. Maar ongeveer een jaar na de ram, in maart 2012 is Kelp zeewier in Californie onderzocht en bleek ook besmet te zijn met radioisotopen. Een maand later is het Kelp weer onderzocht en toen was de waarde al zo gezakt dat het niet gevaarlijk was om te consumeren. Lees hier meer over de onderzoeken. Over de zeewieren in Bretagne en Noorwegen heb ik geen cijfers kunnen vinden. Ik ga er vanuit dat de Europese zeeen die verder verwijderd zijn van Japan dan Californie, schoner zijn. Het eten van zeewier uit Bretagne lijkt geen problemen op te leveren voor de gezondheid.

Hoeveel jodium heb je nodig?

De aanbevolen inname van jodium voor volwassenen is ongeveer 150μg per dag, iets minder voor kinderen en rond 200 μg voor zwangere vrouwen. De Japanners consumeren naar verluidt 0,5 consumeren – 3,0 mg (500 – 3000 ug) jodium per dag of met tussenpozen, afhankelijk van de leefomgeving en de leeftijd. De hoeveelheid jodium in zeewier varieert, afhankelijk van hun type en groeiend gebied, maar wordt ruwweg geschat op 1,3 – 1,5 mg / g (ongeveer 1300 – 1500 ug / g) voor kelp, iets meer voor dunne-gesneden kombu zeewier en kelp bevat ongeveer de rond helft van wakame zeewier. Bijvoorbeeld, een stuk kelp van 10×10 cm vierkant bevat ongeveer 5 mg jodium en de dagelijkse consumptie van 2 tot 3 gram kelp kan volstaan ​​om de opname van radioactief jodium te onderdrukken.

In Nederland wordt er weinig tot haast geen zeewier gegeten. Wij krijgen ons jodium binnen door middel van het eten van sla, spinazie, groene paprika, ananas, pinda’s, champignons en volkorenbrood waar ook nog zout met jodium is toegevoegd. Er zit jodium in tafelzout en tegenwoordig ook in sommige soorten zeezout. De afgelopen jaren is de inname van jodium met 25% gedaald. dit komt doordat er minder jodium aan zout wordt toegevoegd en steeds meer mensen zeezout gebruiken zonder toegevoegde jodium en men ook minder brood is gaan eten door de huidige dieettrends. Door het minder toevoegen van gejodeerd zout heeft 8 tot 35 % van de Nederlandse kinderen tot 3 jaar een jodiumtekort, dit meldde het RIVM in de British Journal of Nutrition. Ook zwangere vrouwen lopen het risico een jodium tekort te hebben. Het Voedingscentrum waarschuwt echter voor een te hoge inname van jodium, alhoewel er nooit wetenschappelijk bewijs is aangevoerd dat er in Nederland sprake kan zijn van een te hoge jodiuminname. Een jodiumtekort is meer aannemelijk.

De aanbevolen maximum inname van jodium is 1000μg per dag, dit is evenveel als een 0, 5 gram wakame. Nori bevat een relatief lage hoeveelheid jodium, hier kun je elke dag wel een paar blaadjes van eten. Let er dus op dat je niet te veel jodium binnen krijgt. Te weinig is niet goed, maar te veel ook niet. Een teveel aan jodium kan leiden tot schildklierdysfunctie. Als je een algemene vermoeidheid hebt, een droge huid en in toenemende mate gevoelig bent voor kou, neem dan contact op met je huisarts en vraag dan om een schildklierfunctie test.

Hier kun je Bretons zeewier en zeewierproducten bestellen:

http://www.wereldvanzeewier.nl/